Πέμπτη 21 Απριλίου 2011

Χωρίς τις Λέξεις

Πώς να εκφράσει κανείς συναισθήματα σε λέξεις, όταν οι λέξεις που ψάχνει δεν υπάρχουν;
Αυτή την ανάγκη για τον άλλο, που είναι εκεί αλλά ποτέ αρκετά. Που σαν στεγνή γη το κορμί σου τον αναζητά, πάντα διψασμένο, πάντα αχόρταγο.

Οι γνώσεις μου με προδίδουν, δεν βρίσκω τις λέξεις! Δεν υπάρχουν; Ή υπάρχουν και εγώ δεν τις γνωρίζω;
Και μέσα μου παλεύουν όσα θέλω να εκφράσω αλλά δεν έχω τρόπο, όλα όσα θέλω να πω αλλά δεν βρίσκω τα λόγια, και το "σ'αγαπώ" δεν δείχνει αρκετό για τίποτα από αυτά! Τίποτα!

Σε θέλω. Όπως ο γλάρος τη θάλασσα. Όπως ο λύκος το δάσος. Όπως η φωτιά το κάρβουνο. Όπως ο σολωμός το ποτάμι. Σε θέλω! Και ποτέ δεν θα σε έχω αρκετά, ποτέ δεν θα σε αγκαλιάζω τόσο σφιχτά, ποτέ δεν θα σε νιώθω τόσο κοντά μου, ποτέ, ποτέ όσο θα ήθελα...

Γράφω, και νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά στο στήθος μου. Η σκέψη σου το κάνει αυτό, αρκεί από μόνη της για να αλλάξει πολλά.

Θέλω να σου πω πόσο σε νοιάζομαι, πως είμαι εδώ για σένα, ακόμα κι αν δεν ξέρω τι να κάνω και πως. Σαν μικρό παιδί κι εγώ, που όμως πια ξέρει ότι μια αγκαλιά δεν απαλύνει τον πόνο, αλλά συνεχίζει και την προσφέρει καθώς είναι το μόνο που έχει για σένα...

Δεν υπάρχουν σχόλια: