Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

Walkin' in NYC



Φαντάσου ένα ζευγάρι, έναν άντρα και μια γυναίκα γύρω στα 25-30. Καστανόξανθοι και οι δύο. Αυτός έχει το μαλλί ράστα, έτσι σφιχτά πρέπει να του φτάνει πιο κάτω από τον ώμο. Αυτή τα έχει ίσια σχετικά, στο ίδιο μήκος μεταξύ τους και στο ίδιο μάκρος με εκείνου.

Είναι ξαπλωμένοι αγκαλιά. Εκείνος ελαφρά στο αριστερό πλάι, για να την αγκαλιάζει πιο εύκολα. Τη φιλάει απαλά στο στόμα, κι έχει κλειστά τα μάτια. Εκείνη είναι παραδομένη στο φιλί του, η ύπαρξή της είναι συγκεντρωμένη στα χείλη της, και η καρδιά της ανοιχτή και εύθραυστη στα χέρια του σαν φρεσκοκομμένο λουλούδι.

Το ζευγάρι καλύπτει μέχρι χαμηλά το λαιμό ένα διπλό πάπλωμα. Το δεξί του χέρι είναι σχεδόν από πάνω, και της αγγίζει το πρόσωπο. Το πάπλωμα είναι πολύχρωμο, σαν μπαλωμένο από πολλά διαφορετικά υφάσματα με σχέδια. Θυμίζει κάτι που θα μπορούσε να είχε η γιαγιά σου, αλλά με πιο όμορφα σχέδια, κάτι όπως το σπίτι της Αμελί, αν την έχεις δει.

Δίπλα σε αυτόν υπάρχουν κάποιες τσάντες με πράγματα, αλλά είναι κάτω από το πάπλωμα και δεν μπορείς να τα δεις. Είναι ακουμπισμένες στα κάγκελα. Αυτά είναι μαύρα, αλλά δύσκολο να πεις με σιγουριά στο μισοσκόταδο. Ίσως και να είναι σκούρα πράσινα. Πάνω από το κεφάλι τους όμως, ο τοίχος είναι σίγουρα από κόκκινα τούβλα. Τα έχεις ξαναδεί, από αυτά που είναι φτιαγμένα να φαίνονται πως είναι χτισμένα.

Δίπλα της είναι κενό για κανένα μέτρο, μετά ένα δέντρο και ύστερα τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Κι εσύ περνάς, και πας για βόλτα στην προς την πρώτη λεωφόρο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: